Na twee jaar van afwezigheid door het Corona virus keerde het Dutch Open circus terug op de Nederlandse grasbanen. De aftrap werd gegeven in het Drentse Vries waar voorafgaande aan de wedstrijddag de J&N races waren afgelast wegens de slechte begaanbaarheid van de toegangswegen door de vele regen die er gevallen was. Gelukkig werd ons dit op de zondag bespaard en onder een vrolijk schijnend zonnetje werden de wedstrijden verreden. De Dutch Open competitie telt dit jaar 5 wedstrijden en bestaat uit de internationale specialklasse, de internationale zijspanklasse , de shorttrack ST1 en de shorttrack ST2. Vandaag nog aangevuld met 4 rijders in de 125 cc specialklasse.
Hoewel het er een uur voor aanvang van de wedstrijd nog niet echt op leek, stond er bij de eerste start van de dag toch een mooie hoeveelheid publiek rond de baan. Zeker een opsteker voor de organisatie en de sport in het algemeen. Hopelijk zet deze trend door en gaan we de goede kant weer op.
Bij de internationale specials stond er geen maat op Romano Hummel. Man..man…wat ging die tekeer. Zelden iemand zo hard en zo plat rond zien gaan. Ook Dave Meijerink en Mika Meijer maakten een erg sterke indruk. Jannick de Jong mengde zich naar jaren ook weer in de strijd en werd keurig tweede deze dag voor Dave Meijerink. Tegen Romano Hummel was geen kruit gewassen en hij wist alle series en de finale met overmacht te winnen. De Duitsers Christian Hülshorst , Stephan Katt en Jens Benneker gaven het internationale tintje aan deze klasse en reden in de middenmoot mee.
Bij de zijspannen was er een groot klasse verschil in het rijdersveld en dit zorgde ervoor dat de wedstrijden nu niet bepaald spannend te noemen waren. Toch deed een ieder zijn best om zo goed mogelijk te presteren. Respect voor de combinatie van Anthony Sarrailh / Benjamin Gregoire, die vanuit Frankrijk elke keer de Nederlandse banen weten te vinden. Mitch Godden was ondanks de vermelding in het programmablad helaas niet aanwezig. Hij was de aangewezen man geweest om de combinatie van Detz/Arling te belagen. Jan Kempa/Sina Stickling konden met hun nieuwe zijspan van William Matthijssen nog niet echt imponeren en werden vandaag vijfde. Het span van Mike Fredriksen met als bakkenist Dennis Smit zou de finishvlag vandaag niet zien. In de tweede serie, hun eerste manche, sloeg het noodlot toe. In de tweede ronde sloeg het span bij het ingaan van de bocht voor start en finish over de kop en de beide rijders bleven liggen op de baan. Na medisch onderzoek van de dienstdoende arts kon de wedstrijd weer hervat worden zonder de onfortuinlijke rijders. De laatste berichten spraken over een gebroken sleutelbeen en verrekte spieren, dus per saldo een relatief goede afloop. Detz/Arling wisten de finale, naar verwachting, te winnen voor Möller/Fröhbos en Carvill/Kempa, maar hadden door een uitval in 1 van de series qua punten twee minder dan de Duitse combinatie waardoor Möller/Fröhbos aan de leiding gaan in het Dutch Open. De vierde plaats van de Franse combinatie Sarailh/Gregoire werd als een overwinning ervaren en zij konden tevreden aan de lange terugreis beginnen.
Spanning verzekerd in de shorttrack klassen. De ST2 werd begonnen met 11 rijders in plaats van de gebruikelijke 12. Ondanks een aantal herintreders in deze klasse (de Vos, Meeters, Pasveer) lijkt de animo wat weg. Ondanks dat, weer prachtige strijd vandaag met een uitblinkende Harriët Zwiers die de Kawasaki rechtstreeks naar het hoogste treetje op het podium stuurde. Na drie uitstekende series met twee overwinningen en een derde plaats wist ze de finale ook op haar naam te schrijven. Dit voor de tweede Kawasaki van Gert-Jan Valk die net als Lazar de Vries hemel en aarde bewoog om de koploopster te achterhalen. Echter na 6 ronden was het nog steeds Harriët Zwiers. Zij mocht de grootste beker mee nemen naar Sint Nicolaasga.
De ST 1 had Wybe Valkema weer op de lijst staan en deze ging onverschrokken door met de rijstijl van voorgaande seizoenen. En ook dit keer had dit succes. Na twee overwinningen en een vierde plaats in de series werd de finale gewonnen. Een sterk rijdende Frank Hamming werd verdiend tweede. Zoals altijd onopvallend rustig naar de finale rijdend sloeg hij zijn slag voor Erwin Mulder die het derde treetje van het podium mocht beklimmen. Aron Schokker miste net de finale door een los geschoten rolletje van de stofbril wat hem twee plaatsen terugwierp in de laatste serie. Met de ogen vol Drentse modder finishte hij vandaag dus als negende.
Toegevoegd waren vandaag de 125cc specials die met slechts 3 rijders de strijd aangingen. Nadat Dominic Hamminga er in de training met een highsider vanaf was gegaan bleven Lester Matthijssen, Niek Meijerink en Tygo Boersma over. Dat Lester Matthijssen niet alleen op de sintels erg hard gaat, maar ook op het gras zijn draai heeft gevonden, was voor velen geen verassing. Hij werd dan ook op afstand winnaar voor Niek Meijerink, die wel telkens probeerde aan te haken, maar net dat laatste stukje snelheid miste. Tygo Boersma reed op gepaste afstand, maar gezien de ervaring van de andere twee rijders was dat geen schande. Rustig doorzetten is het motto, zo zijn de andere twee ooit ook begonnen !
Om circa half 6 kon de prijsuitreiking beginnen en sloten we een geslaagde start van het baansportseizoen af. Met de reuk van methanol nog in de neus gingen we tevreden huiswaarts om ons te verheugen op de volgende wedstrijd op Paasmaandag in Balkbrug. (foto's: Romano Hummel (84) heer en meester - Fredriksen/Smit (3) crashten in eerste serie - Evert van Til (19) op kop in de ST1 - Dringen in de eerste bocht bij de ST2)